ความหวังของครูมวย

ครูมวย เพื่อนผมเป็นนักมวยพอมีชื่อเสียงอยู่บ้างในเวทีต่างจังหวัด ความฝันของเพื่อน ได้แก่การเข้ามาชกในกรุงเทพ ฯ

บ้าง ไม่ว่าจะที่เวทีราชดำเนิน หรือลุมพินี แต่คงยังอยู่อีกไกล ก็คงต้องก้มหน้าก้มตาซ้อมกันต่อไป

 

ไม่เป็นไรสักวันความฝันต้องเป็นจริง หลังจากกินข้าวเช้ากันแล้ว พักให้ข้าวเรียงเม็ดสักหน่อยแล้วคงขึ้นซ้อมตามปกติ

ผมนั่งดูอยู่ข้างเวที วันนั้น ครูมวย ให้เพื่อนผมประกบคู่ซ้อมกับนักมวยฝรั่ง ร่างกายล่ำสันใหญ่โต

 

แต่เตี้ยกว่าเพื่อนผมเล็กน้อย ดูท่าแล้วลำหักลำโค่นไม่เบาทีเดียวฝรั่งคนนี้ ซ้อมได้สัก 2 ยกผ่านไป

ดูท่าว่านักมวยฝรั่งเหนื่อยมากเห็นสั่นหัวไปมา เหมือนมีอะไรสักอย่างเมื่อก่อนขึ้นเวทีก็เห็นยังดี ๆ

 

เกิดอะไรขึ้น พอระฆังเริ่มยก 3 ซึ่งเป็นยกสุดท้ายฝรั่งไม่ยอมออกจากมุม ยกมือโบกไปมาท่าทางบอกไม่ไหวจริง ๆ

แต่ก็พยายามจะลุกขึ้นแล้วก็ต้องเกาะเชื่อเอียงซ้ายที ขวาทีสุดท้ายก็ลมลงกับพื้นเวทีทั้ง ๆ

 

ที่ไม่ได้โดนหมัดหรือเตะจากเพื่อนผมสักที กรรมการเข้าไปดูแล้วทำท่าให้เลิกซ้อม เรียกเด็กและพี่เลี้ยงมาหามลงจากเวทีไป 

ที่ห้องพักนักมวย ฝรั่งหมดสติครูมวยเห็นไม่ใช่เรื่องเล็กเสียแล้ว ให้รีบนำส่งโรงพยาบาลดีกว่า

 

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลหมอบอกว่าเสียใจด้วยฝรั่งสิ้นใจเสียแล้ว คงในระหว่างนำส่งโรงพยาบาลนั่นเอง

ทุกคนแปลกใจเป็นอย่างมากถามหมอว่าเกิดอะไรขึ้น หมอได้แต่ส่ายหน้าแล้วบอกว่าหัวใจล้มเหลว

 

ซึ่งทุกคนก็แปลกใจว่าไม่น่าเป็นไปได้เพราะปกติฝรั่งคนนี้ก็มาซ้อมมวยอยู่เป็นประจำ

ทุกอย่างก็ปกติดีไม่น่าที่จะหัวใจล้มเหลว แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรเพราะเห็นว่าไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว

 

ทางบ้านฝรั่งก็ไม่ได้ติดใจอะไร แล้วก็เตรียมตัวไปรับศพฝรั่งที่โรงพยาบาลเพื่อมาจัดการตามประเพณี

เมียฝรั่งบอกว่าคงต้องจัดงานศพให้ตามประเพณีไทย เพราะไม่มีญาติพี่น้องฝรั่งที่ไหน

 

เป็นอันสรุปว่ามาตายเมืองไทยก็ต้องทำตามประเพณีไทยก็แล้วกัน เมื่อศพฝรั่งมาถึงวัดก็บ่ายมากแล้ว

สัปเหร่อถามว่าจะสวดกันสักกี่วัน เมียฝรั่งบอกสัก 3 คือก็พอ สัปเหร่อจึงจัดการให้ศพนอนรอเพื่อให้มีพิธีรดน้ำกันหน่อย

 

อย่างน้อยก็ให้ครบเครื่องเรื่องงานศพเสียหน่อยอย่าให้เสียชื่อสัปเหร่อ

เมื่อพีแรกได้แก่การรดน้ำศพผ่านไป สัปเหร่อก็ทำการตราสังข์ เพื่อนำศพใส่โลง 

ที่ค่ายมวยคืนนั้นอยู่ก็มีเสียงปี่กรองมวยดังขึ้นโดยไม่มีใครสังเกต

 

ทั้งครูมวยและนักมวยที่อยู่ในค่ายต่างมองหน้ากันเหมือนถามว่าใครเปิดเทปวะ

ทำไมมาเปิดกันตอนนี้ไม่ได้มีการซ้อมนะมันค่ำแล้ว ค่ายมวยปิดแล้ว แต่ปี่กรองก็ยังดังอยู่ได้ยินกันทั่ว

 

สักครู่เสียงก็เงียบไป ครูมวยเหมือนจะรู้ว่านักมวยฝรั่งมันคงมาบอกให้รู้ว่ามันตายแล้ว

และที่ครูบอกว่าจะให้มันชกกับนักมวยที่มีชื่อนั้นเป็นอันว่าต้องงดไปอย่างไม่มีกำหนด

 

แต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้จะทำบุญไปให้ไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องมวยที่จะชกนั้นเอาไว้ค่อยว่ากันใหม่

ที่จริงครูมวยเสียดายนักมวยฝรั่งคนนี้มาก เนื่องจากเห็นหน่วยก้านแล้วบอกตรง ๆ เลยว่าสู้เขาได้ไม่น่าอายุสั่น

 

ถ้าโชคดีหาใหม่ได้อีกสักคนสองคนก็ดี จะได้มีชื่อมีเสียงกับเขาบ้างมีค่ายมาหลายปีแล้วยังไม่มีนักมวยเด็ดกับเขาสักคนเลย

สายวันนั้นครูมวยนั่งคุยกับเพื่อนผมและมีผมนั่งอยู่ด้วย เราคุยกันถึงเรื่องฝรั่งว่าถามจริงมันเกิดขึ้นได้ยังไง

 

พูดแล้วก็หันมาทางเพื่อนผม เหมือนต้องการคำตอบ เพื่อนผมส่ายหน้าบอกไม่รู้เหมือนกัน

เพราะซ้อมกัน 2 ยกแรกก็ดูว่าฝรั่งมันก็ยังมีแรงดีอยู่ทั้งเตะ ทั้งต่อย แต่พอพักยกกลับไม่ยอมออกจากมุม

 

แล้วก็ไปตายในห้องพัก ที่สำคัญมันยังมีใจผูกพันกับค่ายเพราะคืนวันที่มันตายนั้นมันยังกลับมามีเสียงปี่กรองเชียร์มวยดังให้ได้ยิน

บอกตรง ๆ เสียวไปถึงสันหลังทีเดียว มันเฮี้ยนจริง ๆ ไอ้ฝรั่งคนนี้ สักครู่มีเสียงมอไซต์มาจอดหน้าค่ายมวย

 

ไม่ใช่ใครเมียฝรั่งนักมวยที่ตายไปนั่นเอง มาเล่าให้ครูมวยฟังว่า เมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เสียงฝรั่งซ้อมมวยทั้งคืน

เช้านี้จึงต้องนำข้าวของเครื่องใช้ของฝรั่งมาให้ครูมวยช่วยรับไว้ด้วย มีทั้ง นวมนักมวย ทั้งกางเกงนักมวย

 

และอะไรอีกบางอย่างซึ่งน่าจะเป็นของขลังไม่รู้จักเหมือนกันเห็นเขาสวมหัวให้นักมวย แล้วก็ทีต้นแขน

ครูมวยบอกว่าเป็นมงคลนั่นเอง ก็เป็นมงคลที่ครูมวยให้กับฝรั่งไว้เมื่อตอนที่ฝรั่งมาอยู่ด้วยเมื่อปีที่แล้ว

 

ถ้าเห็นว่าไม่มีประโยชน์แล้วก็ไม่เป็นไรครูจะเก็บไว้เอง หลังจากนั้นครูมวยก็นำของที่เมียฝรั่งที่มามอบให้ไปเก็บไว้ในห้องพระประจำค่าย

ไม่นานเมียฝรั่งก็ลากลับไป แต่ก็ได้ฟังเรื่องที่ฝรั่งมาที่ค่ายเมื่อเย็นไปด้วยใจระทึก

 

ฝรั่งนักชกคนนี้ ถึงแม้ว่ายังไม่เก่งกาจมากนักแต่พอตัว ได้ขึ้นชกทำชื่อให้กับค่ายมาแล้วประมาณปีกว่า

ผลก็มีทั้งแพ้ชนะ แต่ที่สำคัญเขาเป็นฝรั่งที่ชื่นชอบศิลปะมวยไทยเป็นอย่างมาก

 

ส่วนเรื่องแพ้ชนะนั้นเป็นเรื่องของกีฬาเรียกว่าเป็นคนที่มีน้ำใจนักกีฬาเต็มเปี่ยม

ไม่น่าอายุสั้นถ้ามีเวลามากกว่านี้คงได้ปั้นให้เป็นนักชกที่มีชื่อได้ไม่ยาก

น่าเสียดายเป็นอย่างมากยังหนุ่มยังแน่นอยู่แท้ ๆ

 

ไม่น่าอายุสั้น ครูมวยพูดเหมือนรำพึงรำพันกับตัวเอง 

ต่อมาไม่นานมีชายหนุ่มท่าทางเป็นนักกีฬา บอกว่าเป็นมวยมาแล้วเคยขึ้นชกมาแล้ว 2-3 เวที

 

มาสมัครเป็นนักมวยกับครูถึงในค่าย ครูมวยเห็นท่าทางเข้าท่าจึงรับไว้ และให้ลองขึ้นซ้อมกับเพื่อนผมในเย็นวันหนึ่ง

หลังจากซ้อมกันเรียบร้อยเพื่อนผมบอกว่าไอ้หมอนี่ฝีมือไม่เบาหมัดหนักพอตัว

 

ครูน่าจะลองถามประวัติมันให้ดีสักหน่อยเพราะดูแล้วมันน่าจะพอมีชื่ออยู่บ้าง ไอ้เล็กเป็นนักมวยใหม่ที่มาสมัครกับครูล่าสุด

มันเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดค่อยคุณ ใครคุยกับมันก็แค่ถามคำตอบคำ ทำให้ไม่ค่อยมีใครค่อยอยากพูดคุยกับมันสักเท่าไหร่

 

ถึงเวลาซ้อมมันก็เอาจริงเอาจังจนครูมวยหวัวว่าสักวันจะต้องให้ไปชกในจังหวัดหากชกได้ดีก็จะหาจังหวะฝากเนื้อฝากตัว

กับกำนันเจ้าของค่ายใหญ่ให้ไปชกที่ราชดำเนินหรือลุมพินีกับเขาบ้าง เชื่อว่ามันน่าจะต้องทำชื่อเสียงให้กับค่ายเราได้ไม่ยาก

 

แต่มันเป็นคนแปลกที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรหรือกับใครเท่าไหร่

ไม่นานความลับของมันก็ปรากฏออกมาจนได้เมื่อมีนักมวยในค่ายไปเห็นมันกำลังก้มหน้าก้มตาเหมือนกำลังกินอะไรอยู่หลังค่าย

 

เดินเข้าไปใกล้นักมวยผู้นั้นถึงกับหงายท้อง เพราะสิ่งที่นักมวยใหม่กำลังกินอยู่นั้นมันไม่ใช่อาหารหรือขนม

แต่มันเป็นไอ้ด่างหมาที่ครูเลี้ยงไว้นั่นเอง นี่แปลว่ามันไม่ใช่คนน่ะซี แล้วมันเป็นอะไรผีปอบหรือใช่แล้ว

 

มันหันมาเห็นว่ามีคนเห็นความลับของมันเท่านั้นเอง มันก็กระโดดเข้าคว้าคอแล้วบีบจนตาถลน

ลิ้นออกมาจุกปาก แล้วมันก็ควักท้องเอาลำไส้ออกมากัดกินสด ๆ เมื่ออิ่มหน่ำสมอารมณ์หมายมันก็ทิ้งศพไว้ตรงนั้นทั้งหมาทั้งคน

 

กลิ่นคาวเลือกคละคลุ้งไปทั้งค่ายมวย

ครูมวยทนอยู่ไม่ไหวออกหาที่มาของกลิ่นไปเจออยู่หลังค่ายแทบช็อคก็มันไม่ใช่ใครแต่มันเป็นทั้งลูกศิษย์

และหมาตัวโปรดนั่นเอง… ความหวังของครูมวยพังทลายลงอีกครั้งหนึ่ง…