หัวใจ ระบบการนำของหัวใจ เซลล์กล้ามเนื้อที่สร้างและนำแรงกระตุ้นไปยังเซลล์ที่หดตัวของหัวใจ ระบบการนำไฟฟ้าประกอบด้วยโหนดชิโนหัวใจห้องบน ไซนัส โหนดหัวใจห้องบนและล่าง มัดหัวใจห้องบนและล่างรวมถึงกิ่งก้าน ซึ่งส่งแรงกระตุ้นไปยังเซลล์กล้ามเนื้อหดตัว เซลล์กล้ามเนื้อมีหลายประเภท ซึ่งมีสัดส่วนต่างกันในส่วนต่างๆของระบบนี้ เซลล์ของโหนดของระบบตัวนำ แรงกระตุ้นเกิดขึ้นในโหนดไซนัสซึ่งส่วนกลางถูกครอบครองโดยคาร์ดิโอไมโอไซต์ ประสาทเร้า
หัวใจ เครื่องกระตุ้นหัวใจหรือเซลล์เครื่องกระตุ้นหัวใจ พีเซลล์ที่สามารถหดตัวได้เอง พวกมันโดดเด่นด้วยขนาดที่เล็ก รูปทรงหลายเหลี่ยมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสูงสุด 8 ถึง 10 ไมโครเมตรและไมโอไฟบริลจำนวนเล็กน้อย ที่ไม่มีการวางแนวที่เป็นระเบียบ โปรตีนในกล้ามเนื้อที่ทำหน้าที่ในการหดตัว ในองค์ประกอบของไมโอไฟบริลตั้งอยู่อย่างหลวมๆ ดิสก์ A และ I ไม่ชัดเจน ไมโตคอนเดรียมีขนาดเล็กกลมหรือวงรีมีไม่มากนัก ซาร์โคพลาสมิกเรติคูลัมมีการพัฒนาไม่ดี ไม่มีระบบ T
แต่ตามพลาสโมเลมมามีถุงน้ำพิโนไซติก และคาโอลาจำนวนมาก ซึ่งทำให้พื้นผิวเมมเบรนของเซลล์เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า ปริมาณแคลเซียมอิสระสูงในไซโตพลาสซึมของเซลล์เหล่านี้ โดยมีการพัฒนาที่อ่อนแอของซาร์โคพลาสมิกเรติคูลัม กำหนดความสามารถของเซลล์ของโหนดไซนัส เพื่อสร้างแรงกระตุ้นในการหดตัว การจัดหาพลังงานที่จำเป็นส่วนใหญ่มาจากกระบวนการไกลโคไลซิส มีเดสโมโซมและเน็กซัสเดี่ยวระหว่างเซลล์ ที่ขอบของโหนดคือคาร์ดิโอไมโอไซต์
เหล่านี้เป็นเซลล์บางและยาว ซึ่งมีหน้าตัดเล็กกว่าเซลล์คาร์ดิโอไมโอไซต์ที่หดตัวทั่วไป ไมโอไฟบริลมากขึ้นพัฒนาขนานกันแต่ไม่เสมอไป เซลล์เฉพาะกาลแต่ละเซลล์อาจมีทีทูบูลสั้น เซลล์เฉพาะกาลสื่อสารระหว่างกันทั้งผ่านการสัมผัสแบบธรรมดา และโดยผ่านการก่อตัวของสารประกอบที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น ดิสก์อินเทอร์คาเลต ความสำคัญเชิงหน้าที่ของเซลล์เหล่านี้คือ การถ่ายโอนการกระตุ้นจากเซลล์พี ไปยังเซลล์ของมัดและกล้ามเนื้อหัวใจทำงาน
คาร์ดิโอไมโอไซต์ของกลุ่มหัวใจห้องบนและล่างของระบบการนำ มัดของเขาและขามีไมโอไฟบริล ที่ค่อนข้างยาวและมีเกลียว ในแง่การใช้งานพวกมันเป็นตัวส่งสัญญาณการกระตุ้นจากเซลล์เฉพาะกาล ไปยังเซลล์ของกล้ามเนื้อหัวใจทำงานของโพรง เซลล์กล้ามเนื้อของระบบการนำไฟฟ้า ในลำตัวและการแตกแขนงของขาในระบบการนำไฟฟ้าอยู่ในกลุ่มเล็กๆ ล้อมรอบด้วยชั้นของเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่มีเส้นใยหลวม ขามัดจะแตกแขนงใต้เยื่อบุหัวใจ
เช่นเดียวกับความหนาของหัวใจห้องล่าง คาร์ดิโอไมโอไซต์ของระบบตัวนำจะแตกแขนงออกไปในกล้ามเนื้อหัวใจ และเจาะเข้าไปในกล้ามเนื้อพาพิลลารี่ สิ่งนี้ทำให้เกิดความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ พาพิลลารี่ของแผ่นพับวาล์วซ้ายและขวา แม้กระทั่งก่อนที่การหดตัวของกล้ามเนื้อหัวใจตายจะเริ่มต้นขึ้น ในแง่ของโครงสร้างคาร์ดิโอไมโอไซต์แบบมัดนั้น โดดเด่นด้วยเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่ 15 ไมโครเมตรขึ้นไป การขาดระบบ T เกือบสมบูรณ์และความบางของไมโอไฟบริล
ซึ่งไม่ได้อยู่ในลำดับใดโดยเฉพาะบริเวณขอบเซลล์เป็นหลัก นิวเคลียสมักจะอยู่นอกรีต เซลล์เหล่านี้รวมกันเป็นมัด หัวใจห้องบนและล่างและมัดขา คาร์ดิโอไมโอไซต์ในองค์ประกอบของเส้นใยเหล่านี้มีขนาดใหญ่ที่สุด ไม่เพียงแต่ในระบบการนำไฟฟ้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกล้ามเนื้อหัวใจทั้งหมดด้วย พวกมันมีไกลโคเจนจำนวนมาก ซึ่งเป็นเครือข่ายของไมโอไฟบริลที่หายากไม่มี T หลอด เซลล์เชื่อมต่อกันด้วยเน็กซัสและเดสโมโซม ระบบการนำไฟฟ้าของหัวใจถูกครอบงำ
โดยเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับไกลโคไลซิส แบบไม่ใช้ออกซิเจน ฟอสโฟรีเลส กรดแลคติกดีไฮโดรจีเนส กิจกรรมของเอนไซม์แอโรบิกของวัฏจักรกรดไตรคาร์บอกซิลิก และห่วงโซ่การขนส่งอิเล็กตรอนของไมโตคอนเดรีย ไซโตโครมออกซิเดส ลดลง ในการทำเส้นใยโพแทสเซียมมีปริมาณต่ำกว่า และแคลเซียมและโซเดียมจะสูงกว่า ในเซลล์คาร์ดิโอไมโอไซต์ที่หดตัว มีเส้นใยประสาทอวัยวะและเส้นใยประสาทจำนวนมากในกล้ามเนื้อหัวใจ ไม่มีประสาทกล้ามเนื้อทั่วไปที่นี่
การระคายเคืองของเส้นใยประสาท รอบๆระบบการนำไฟฟ้าเช่นเดียวกับเส้นประสาท ที่เข้าใกล้หัวใจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในจังหวะการหดตัวของหัวใจ สิ่งนี้บ่งบอกถึงบทบาทชี้ขาดของระบบประสาท ในจังหวะของการทำงานของหัวใจ และด้วยเหตุนี้ในการส่งผ่านแรงกระตุ้นไปตามระบบการนำ เยื่อหุ้มหัวใจ เปลือกนอกของหัวใจหรือเยื่อหุ้มหัวใจชั้นใน เป็นแผ่นอวัยวะภายในของเยื่อหุ้มหัวใจ เยื่อหุ้มหัวใจชั้นในเกิดจากแผ่นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่บางไม่เกิน 0.3 ถึง 0.4 มิลลิเมตร
ซึ่งหลอมรวมเข้ากับกล้ามเนื้อหัวใจอย่างแน่นหนา พื้นผิวอิสระถูกปกคลุมด้วยเมโซเธเลียม ในเนื้อเยื่อเกี่ยวพันพื้นฐานของกล้ามเนื้อหัวใจ มีชั้นผิวของเส้นใยคอลลาเจน ชั้นของเส้นใยยืดหยุ่น ชั้นของเส้นใยคอลลาเจนที่ลึก และชั้นที่มีความยืดหยุ่นของคอลลาเจนแบบลึก ซึ่งคิดเป็น 50 เปอร์เซ็นต์ของความหนาทั้งหมด มหากาพย์ ในหัวใจห้องบนและบางส่วนของโพรง ชั้นสุดท้ายจะหายไปหรือคลายอย่างแรง บางครั้งชั้นคอลลาเจนผิวเผินก็หายไปเช่นกัน
ในชั้นข้างขม่อมของเยื่อหุ้มหัวใจฐานเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ได้รับการพัฒนามากกว่าในเยื่อหุ้มหัวใจ มีเส้นใยยืดหยุ่นจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้นลึก พื้นผิวของเยื่อหุ้มหัวใจ ที่หันไปทางช่องเยื่อหุ้มหัวใจยังถูกปกคลุมด้วยมีโซเธเลียมอีกด้วย พบการสะสมของเซลล์ไขมันตามหลอดเลือด เยื่อหุ้มหัวใจมีปลายประสาทจำนวนมาก ส่วนใหญ่เป็นแบบอิสระ หลอดเลือด หลอดเลือดหัวใจมีโครงสร้างยืดหยุ่นหนาแน่นซึ่งเยื่อยืดหยุ่นด้านใน และด้านนอกมีความโดดเด่นอย่างชัดเจน
เซลล์กล้ามเนื้อเรียบในหลอดเลือดแดง จะพบในรูปแบบของการรวมกลุ่มตามยาว ในเปลือกด้านในและด้านนอกที่ฐานของลิ้นหัวใจ หลอดเลือดที่จุดยึดของลิ้นหัวใจ จะแตกแขนงออกเป็นเส้นเลือดฝอย เลือดจากเส้นเลือดฝอยจะถูกรวบรวมในหลอดเลือดหัวใจ ซึ่งไหลเข้าสู่เอเทรียมด้านขวาหรือไซนัสดำ โครงสร้างของเส้นเลือด คุณสมบัติของอวัยวะของโครงสร้างของหลอดเลือด ระบบการนำไฟฟ้าโดยเฉพาะโหนดนั้น มาพร้อมกับหลอดเลือดอย่างมากมาย
ท่อน้ำเหลืองในหัวใจของหลอดเลือด จะมาพร้อมกับหลอดเลือด ในกล้ามเนื้อหัวใจและเยื่อบุหัวใจจะผ่านอย่างอิสระ และสร้างเครือข่ายที่หนาแน่น เส้นเลือดฝอยน้ำเหลืองยังพบได้ในลิ้นหัวใจ หัวใจห้องบนและล่าง และท่อเลือดแดงจากเส้นเลือดฝอยน้ำเหลืองไหลออกจากหัวใจ ส่งไปยังต่อมน้ำเหลือง พาราออร์ติกและพาราโบรอนเชียล ในเยื่อหุ้มหัวใจและเยื่อหุ้มหัวใจมีช่องท้อง ของหลอดเลือดของเตียงจุลภาค การอนุรักษ์ในผนังของหัวใจพบเส้นประสาทหลายตัว
ส่วนใหญ่มาจากเส้นใยที่ไม่ใช่ไมอีลิเนต ที่มีลักษณะอะดรีเนอร์จิกและประสาทโคลิเนอร์จิค ปมประสาท ความหนาแน่นสูงสุดของตำแหน่งของช่องท้อง เส้นประสาทถูกบันทึกไว้ในผนังของห้องโถงด้านขวาและโหนดไซนัส หัวใจห้องบนของระบบการนำตัวรับที่สิ้นสุดในผนังของหัวใจอิสระและห่อหุ้ม เกิดขึ้นจากเซลล์ประสาทของปมประสาทของเส้นประสาทเวกัส และเซลล์ประสาทของปมประสาทกระดูกสันหลัง และนอกจากนี้โดยการแตกแขนงของเดนไดรต์ของเซลล์ประสาท
ซึ่งมีแขนงเท่ากันของปมประสาทภายใน เซลล์ประสาทอวัยวะ ส่วนเอฟเฟกต์ของส่วนโค้งสะท้อนในผนังของหัวใจนั้น แสดงด้วยเส้นใยประสาทที่มีลักษณะ ประสาทโคลิเนอร์จิค ซึ่งอยู่ท่ามกลาง คาร์ดิโอไมโอไซต์ และตามเส้นเลือดของอวัยวะซึ่งเกิดขึ้นจากซอนของเซลล์ประสาทแอกซอนยาว ที่อยู่ในปมประสาทหัวใจ หลังได้รับแรงกระตุ้นตามเส้นใยพรี ปมประสาทจากเซลล์ประสาทของนิวเคลียสของไขกระดูกออบลองกาตา โดยเป็นส่วนหนึ่งของเส้นประสาทเวกัส
เส้นใยประสาทเอฟเฟคเตอร์ อะดรีเนอร์จิกเกิดจากการแตกแขนงของซอน ของเซลล์ประสาทของปมประสาทของห่วงโซ่เส้นประสาท ซิมพะเธททิค ในเซลล์ประสาทเหล่านี้เส้นใยพรีกังไลโอนิกก็จบลง ด้วยไซแนปส์ซอนของเซลล์ประสาท นิวเคลียสของเขาด้านข้างของไขสันหลัง เอฟเฟคเตอร์คือโป่งโป่งพองตามเส้นใยประสาท อะดรีเนอร์จิกที่มีถุงน้ำดีไซแนปติก โครงสร้างของปมประสาทเส้นประสาทของหัวใจ รวมถึงเซลล์ที่เรียกว่าเซลล์เรืองแสงเข้มข้นขนาดเล็ก
ซึ่งอุดมไปด้วยคาเทโคลามีน เซลล์ MIF เหล่านี้เป็นเซลล์ขนาดเล็กยาว 10 ถึง 20 ไมครอนที่มีถุงเม็ดขนาดใหญ่จำนวนมาก สูงถึง 200 นาโนเมตรที่มีคาเทโคลามีนในไซโตพลาสซึม เอ็นโดพลาสมิกเรติคูลัมในตัวพวกมันมีการพัฒนาไม่ดี ในพลาสโมเลมาของเซลล์เหล่านี้พบปลายประสาทของเส้นประสาทอะดรีเนอร์จิก และประสาทโคลิเนอร์จิค พวกเขาถือเป็นเซลล์ประสาทอินเตอร์คาลลารี ที่ปล่อยตัวกลางไกล่เกลี่ยเข้าสู่กระแสเลือด
อ่านต่อได้ที่ การนอนหลับ วิธีปรับปรุงคุณภาพการนอนหลับ อธิบายได้ ดังนี้
