ลำไส้ใหญ่ ในภาพทางคลินิกของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง อาการลำไส้จะมาพร้อมกับอาการทางระบบนอกลำไส้ สัญญาณของภาวะเอ็นโดท๊อกซีเมียและความผิดปกติของการเผาผลาญ การผสมของเลือดในอุจจาระเป็นอาการที่ทำให้เกิดโรค สำหรับโรคนี้และเกิดขึ้นในผู้ป่วย 95 ถึง 100 เปอร์เซ็นต์ ปริมาณเลือดแตกต่างกันไปมาก จากเลือดในอุจจาระไปจนถึงเลือดออกในลำไส้จำนวนมาก ซึ่งนำไปสู่ภาวะโลหิตจางของผู้ป่วย
อาการท้องร่วงเป็นลักษณะของรูปแบบทั่วไป ของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผล ขึ้นอยู่กับความถี่ของอุจจาระตั้งแต่ 2 ถึง 8 ครั้งต่อวัน ปริมาตรของอุจจาระเหลวคือ 300 ถึง 1,000 มิลลิลิตร สำหรับอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่จำเพาะเจาะจง อาการเทเนสมัสก็มีลักษณะเฉพาะเช่นกัน ซึ่งเป็นการกระตุ้นให้ถ่ายอุจจาระโดยปล่อยเมือก หนองและเลือดจำนวนเล็กน้อยออกมา ซึ่งเปรียบเปรยว่าคายทางทวารหนัก เทเนสมัสเป็นสัญญาณของการอักเสบสูงในทวารหนัก
อาการท้องร่วงและอาการปวดเกร็ง มักเกิดขึ้นในเวลากลางคืนซึ่งบ่งบอกถึงลักษณะอินทรีย์ของแผลในลำไส้ใหญ่ ในภาพทางคลินิกของอาการลำไส้ใหญ่บวมส่วนปลาย มักไม่เกิดอาการท้องร่วง แต่ท้องผูกรวมกับเทเนสมัสจำนวนมาก อาการท้องผูกเกิดจากอาการกระตุกของลำไส้ ส่วนที่อยู่ใกล้เคียงกับบริเวณที่มีความพรุน บางครั้งอาจมีอาการปวดเกร็งเป็นตะคริวที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายอุจจาระ ตรวจพบอาการนอกลำไส้ในผู้ป่วย 20 เปอร์เซ็นต์
ส่วนใหญ่เป็นภาพสะท้อนขององค์ประกอบภูมิต้านทานผิดปกติ ส่วนที่เหลือเกิดจากกลุ่มอาการการดูดซึมผิดปกติ กระบวนการอักเสบที่ยืดเยื้อและการตกเลือดบกพร่อง อาการแสดงแพ้ภูมิตัวเองที่พบบ่อยที่สุด ของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่จำเพาะ คือโรคข้อและรอยโรคที่ผิวหนัง แอนติเจนของแบคทีเรียทำให้เกิดปฏิกิริยาภูมิไวเกินชนิดที่ 3 ในเยื่อหุ้มไขข้อของข้อต่อซึ่งนำไปสู่โรคข้ออักเสบหลายข้อ โรคข้อเข่าเสื่อมและข้อต่อขนาดใหญ่ โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์
รวมถึงโรคถุงน้ำดีอักเสบ โรคกระดูกสันหลังอักเสบยึดติด อาการทางผิวหนังของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง คืออีริทีมาโนโดซุมและโรคผิวหนังอักเสบที่หายากซึ่งตุ่มหนอง เนื่องจากการหมุนเวียนของภูมิคุ้มกันเชิงซ้อนและแอนติเจนของแบคทีเรีย ในอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง จะอธิบายรอยโรคของดวงตา โรคเยื่อหุ้มปอดอักเสบ ม่านตาอักเสบ โรคไขข้ออักเสบ ตับ โรคตับอักเสบจากภูมิต้านทานผิดปกติ โรคท่อน้ำดีอักเสบปฐมภูมิ
ตับอ่อนและต่อมไทรอยด์ ภาวะเอ็นโดท๊อกซีเมียเกิดจากกิจกรรมที่สูง ของกระบวนการอักเสบ และการละเมิดการทำงานของสิ่งกีดขวางของลำไส้ใหญ่ ในทางคลินิกภาวะเอ็นโดท๊อกซีเมียแสดงออกด้วยความอ่อนแอ คลื่นไส้ อาเจียน ไข้ อิศวร การตรวจเลือดทางคลินิกมักเผยให้เห็นสัญญาณ ของภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก เม็ดเลือดขาวที่เปลี่ยนสูตรเม็ดโลหิตขาวไปทางซ้าย ความละเอียดย่อยที่เป็นพิษของนิวโทรฟิล และ ESR ที่เร่งขึ้น
การตรวจเลือดทางชีวเคมีแสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้น ของระดับของโปรตีนในระยะเฉียบพลัน โปรตีน C-ปฏิกิริยา ซีโรมูคอยด์ ไฟบริโนเจน ความรุนแรงของภาวะเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิด ที่ขึ้นอยู่กับลักษณะและระดับของจุลชีพที่ฉวยโอกาสในลำไส้ใหญ่ การสูญเสียน้ำหนักจนถึงความอ่อนเพลีย การคายน้ำภาวะโปรตีนในเลือดต่ำ ภาวะอัลบูมินในเลือดต่ำกับการพัฒนาของกลุ่มอาการบวมน้ำ ภาวะโพแทสเซียมในเลือดต่ำ ภาวะขาดวิตามินเป็นผลมาจากอาการท้องร่วง
การสูญเสียโปรตีนมากเกินไปในอุจจาระ และเกิดจากสารหลั่งและการดูดซึมผิดปกติ การวินิจฉัยโรคลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจงนั้น ผลการตรวจส่องกล้องด้วยการศึกษาทางสัณฐานวิทยาของตัวอย่างชิ้นเนื้อ วิธีการส่องกล้องเป็นวิธีหลักในการวินิจฉัยอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง และช่วยให้คุณระบุอาการบวมน้ำติดต่อเลือดออกของเยื่อเมือกเดียว การกัดเซาะและแผลพุพองรวมเข้าด้วยกัน และบริเวณที่เกิดการอักเสบของเยื่อเมือก
จุลพยาธิวิทยาเปิดเผยการอักเสบ ส่องกล้องตรวจตาภายใต้เงื่อนไขเป็นวิธีการวินิจฉัยเพิ่มเติม วิธีการทางห้องปฏิบัติการ การตรวจเลือดทั่วไป การตรวจหาภาวะโปรตีนในเลือดต่ำ การรบกวนของอิเล็กโทรไลต์ ทำให้สามารถชี้แจงความรุนแรงของอาการ และประสิทธิผลของการรักษาได้ การวินิจฉัยแยกโรคจะดำเนินการกับโรคโครห์น โรคติดเชื้อและปรสิต อาการลำไส้ใหญ่บวมที่เกี่ยวข้องกับยาปฏิชีวนะ อาการลำไส้ใหญ่บวมขาดเลือด มะเร็งลำไส้ โรคถุงผนังลำไส้ใหญ่อักเสบ
รวมถึงโรคริดสีดวงทวาร อาการลำไส้แปรปรวน ภาวะแทรกซ้อน เมกะโคลอนที่เป็นพิษ การเจาะลำไส้ใหญ่ เลือดออกในลำไส้ ลิ่มเลือดอุดตัน มะเร็งลำไส้ใหญ่ การรักษา กลวิธีในการรักษาถูกกำหนดโดยกิจกรรมของโรค การปรากฏตัวของภาวะแทรกซ้อนและความชุกของกระบวนการ ทิศทางหลักในการรักษาอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง คือการระงับการอักเสบในลำไส้ การบำบัดต้านการอักเสบขั้นพื้นฐานรวมถึงยาสามกลุ่ม อะมิโนซาลิไซเลต
กลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์และยากดภูมิคุ้มกัน ซัลฟาซาลาซีนและเมซาลาซีน ใช้เพื่อรักษาอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผลที่ไม่รุนแรงถึงปานกลาง ในระยะปานกลางของโรคจะใช้กลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์ ในกรณีที่รุนแรงของอาการ ลำไส้ใหญ่ บวมเป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจง จะใช้การรวมกันของอะมิโนซาลิไซเลตกับกลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์ยากดภูมิคุ้มกัน ไซโคลสปอริน อะซาไธโอพรีน เมอร์แคปโตปูรีน เมโธเทรกเซทถือเป็นยาสำรองในกรณีที่ดื้อต่ออะมิโนซาลิไซเลต
กลูโคคอร์ติโคสเตียรอยด์การรักษาด้วยยาสำหรับอาการลำไส้ใหญ่บวม เป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจงยังรวมถึงการต้านเชื้อแบคทีเรีย การล้างพิษ การรักษาด้วยยาต้านการแข็งตัวของเลือด ความจำเป็นในการผ่าตัดรักษาในปริมาณ การผ่าตัดคลอดเกิดขึ้นในผู้ป่วยประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ สิ่งบ่งชี้สำหรับมันคือการเจาะ ลำไส้อุดตัน เมก้าโคลอนที่เป็นพิษ ฝี เลือดออก การเจริญผิดปกติหรือมะเร็ง การบำบัดแบบอนุรักษ์นิยมด้วยกิจกรรมที่รุนแรง พัฒนาการล่าช้าในเด็กและวัยรุ่น
การป้องกันการสังเกตการจ่ายยาของผู้ป่วยที่มีอาการลำไส้ใหญ่บวม เป็นแผลที่ไม่เฉพาะเจาะจงจะดำเนินการ 1 ครั้งต่อไตรมาส สำหรับการป้องกันมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก กำหนดให้มีการศึกษาการส่องกล้องและการถ่ายภาพรังสีควบคุมปีละครั้ง การพยากรณ์โรคของอาการลำไส้ใหญ่บวมเป็นแผล จะพิจารณาจากความรุนแรงของโรค การพัฒนาของภาวะแทรกซ้อนที่ต้องได้รับการรักษาโดยการผ่าตัด และความเสี่ยงสูงที่จะเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ซึ่งมีตั้งแต่ 3 ถึง 10 เปอร์เซ็นต์
อ่านต่อได้ที่ >> ยีน ทำความเข้าใจเกี่ยวกับความซับซ้อนของยีนรอง