การทำงาน การพัฒนาระบบตรวจสอบอัตโนมัติ สำหรับการควบคุมก่อนการทำงาน และระบบสำหรับการตรวจสอบระดับความสามารถ ในการทำงานปัจจุบันภายในกะอย่างต่อเนื่อง และสถานะการทำงานของร่างกายของผู้ปฏิบัติงานแต่ละคน โดยไม่คำนึงถึงประเภทของกิจกรรมของเขาเป็นเป้าหมายเฉพาะ สำหรับนักสรีรวิทยาด้านแรงงาน การสร้างระบบดังกล่าวพร้อมข้อเสนอแนะ ช่วยให้คุณระบุการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาที่ไม่พึงประสงค์ในเวลาที่เหมาะสม
ใช้มาตรการป้องกันและด้วยเหตุนี้ จึงไม่เพียงป้องกันความผิดปกติด้านสุขภาพ แต่ยังรวมถึงความเป็นไปได้ของเหตุฉุกเฉินและการบาดเจ็บ ที่เกี่ยวข้องในสรีรวิทยาของแรงงานยังเป็นทิศทาง ที่เกี่ยวข้องกับความเป็นไปได้ในการแก้ไขร่างกายมนุษย์ที่ใช้งาน ได้ด้วยวิธีการแบบดั้งเดิมและแบบอื่นๆ การขาดคำแนะนำทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับองค์กร อุปกรณ์และการปฏิบัติงาน อาจทำให้การลดลงหรือไม่มีผลในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ การอนุมัติและการแนะนำวิธีการต่างๆ
ในการแก้ไขสถานะการทำงานในภายหลัง ควรคำนึงถึงประเภท ลักษณะเฉพาะของกิจกรรมด้านแรงงาน ลักษณะเฉพาะส่วนบุคคล และสถานะทางสุขภาพ การวินิจฉัยแยกโรคของสภาวะการทำงานต่างๆ มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับปัญหาความเครียด จากการทำงานในแง่ของบทบัญญัติทั่วไปเกี่ยวกับความเครียด สถานะของการทำงานเกินกำลังถือได้ว่า เป็นขั้นตอนการทำงานเริ่มต้นของความทุกข์ อันเป็นผลมาจากกิจกรรมการทำงาน เพื่อแก้ปัญหาความสำคัญเฉพาะ
กลไกทางสรีรวิทยาและฮอร์โมนฮอร์โมนส่วนบุคคล ลำดับของการมีส่วนร่วมในการตอบสนองต่อความเครียด จำเป็นต้องกำหนดหมวดหมู่ของความเครียด ของการพัฒนาของปฏิกิริยาความเครียด และในที่สุดสถานะเริ่มต้นลักษณะส่วนบุคคลและประเภทของกิจกรรมประสาทที่สูงขึ้น ทำให้สามารถกำหนดความต้านทานของแต่ละบุคคล ต่อความเครียดจาก การทำงาน ทั้งแบบเฉียบพลันและเรื้อรัง เพื่อพัฒนาเกณฑ์สำหรับการคาดการณ์ และมาตรการป้องกันที่เหมาะสม
การเลือกอาชีพเป็นงานทางวิทยาศาสตร์ ที่สำคัญต่อไปในด้านสรีรวิทยาของแรงงาน ในสภาพสังคมที่ไม่เอื้ออำนวย ความรุนแรงของความไม่สอดคล้องกัน ระหว่างความสามารถทางชีวภาพของร่างกายมนุษย์ กับความต้องการในการผลิตสำหรับคนงานนั้นเด่นชัดมากขึ้น ซึ่งสร้างข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการเกิดขึ้นของเหตุฉุกเฉินต่างๆ และที่สำคัญที่สุดคือสุขภาพของคนงาน ในเรื่องนี้สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือต้องสร้างวิธีการแบบรวมศูนย์ เพื่อจัดระบบการทดสอบ
รวมถึงการประเมินความเหมาะสมทางวิชาชีพ ใกล้กับทิศทางนี้คือการปฐมนิเทศแบบมืออาชีพ ของวัยรุ่นและเยาวชน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทั้งนักสรีรวิทยา ด้านแรงงานและนักสุขอนามัย ทิศทางหลักที่สองของการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์ ในด้านสรีรวิทยาของแรงงานเกี่ยวข้องกับกฎระเบียบด้านสุขอนามัย ปัจจัยของกระบวนการแรงงานในกิจกรรมประเภทต่างๆ การพัฒนามาตรการที่รุนแรงในการป้องกันการทำงานหนักเกินไป และการทำงานหนักเกินไปนั้น
ขึ้นอยู่กับระดับที่อนุญาตทางวิทยาศาสตร์ของโหลดที่สอดคล้องกัน ซึ่งมีค่าเชิงปริมาณที่ชัดเจนของพารามิเตอร์ สิ่งนี้ไม่ได้คำนึงถึงความเข้มของโหลดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงระยะเวลาของผลกระทบด้วย การปันส่วนทางสรีรวิทยาและตามหลักสรีรศาสตร์ของปัจจัยต่างๆ ของกระบวนการแรงงานทำให้เป็นไปได้ในอนาคต ที่จะจัดให้มีระบบการตรวจสอบทางสังคม และสุขอนามัยในแง่ของความรุนแรง และความเข้มข้นของแรงงาน กฎระเบียบที่พัฒนาขึ้นในปัจจุบัน
สำหรับการโหลดทางร่างกาย การมองเห็นที่รุนแรงและจิตใจ เป็นพารามิเตอร์กลุ่มโดยเฉลี่ยที่ออกแบบมาสำหรับบุคคลทั่วไป ในเรื่องนี้ปัญหาหนึ่งของสรีรวิทยาของแรงงาน คือการพัฒนาการแก้ไขโดยคำนึงถึงลักษณะอายุ ระดับสมรรถภาพทางกายทั่วไป คุณสมบัติส่วนบุคคลและประเภทของพนักงาน และสถานะสุขภาพของเขา ซึ่งช่วยให้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพแรงงานได้ ตามปัจจัยความรุนแรงและความตึงเครียด สำหรับกลุ่มคนงานต่างๆ
ในอนาคตสำหรับพนักงานแต่ละคนเป็นรายบุคคล ในแง่ของกฎระเบียบด้านสุขอนามัย ทิศทางทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติ ที่สำคัญในด้านสรีรวิทยาของแรงงาน คือลักษณะการทำงานแบบพหุกะของงาน และการจัดระเบียบแรงงานแบบเร่งด่วนด้วยระยะเวลา และการสลับกันที่หลากหลาย การจัดระเบียบงานดังกล่าวในปัจจุบัน ถือเป็นความเครียดจากการผลิตที่เรื้อรัง ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี นำไปสู่การสร้างเครื่องมือช่าง เครื่องจักร หน่วย
รวมถึงแผงควบคุม สายการผลิต ชนิดใหม่ทั้งหมดในเรื่องนี้สรีรวิทยาของแรงงาน ต้องเผชิญกับการประเมินอุปกรณ์ใหม่ทางสรีรวิทยา และตามหลักสรีรศาสตร์ในขั้นตอนการออกแบบ และสร้างเครื่องมือการทำงานใหม่และการออกแบบการควบคุม ซึ่งควรเน้นที่ความสามัคคีในการทำงานของบุคคลเทคโนโลยี และบุคคลโดยคำนึงถึงพารามิเตอร์ทางจิตสรีรวิทยา และมานุษยวิทยาของเขา การวิจัยที่สำคัญในด้านสรีรวิทยาของแรงงาน คือการพัฒนาแบบจำลองเชิงทฤษฎี
แนวคิดของคอมเพล็กซ์ป้องกันโดยคำนึงถึงลักษณะเฉพาะ และลักษณะของกิจกรรมแรงงานของคนงาน ได้แก่ ชีวการแพทย์ และด้านองค์กรและด้านเทคนิค มาตรการทางการแพทย์และการวินิจฉัย และมาตรการด้านการศึกษา ประสิทธิภาพ ความสามารถในการทำงานเป็นที่เข้าใจกันว่า เป็นความสามารถในการทำงานของบุคคล ในการทำงานให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในช่วงเวลาหนึ่ง และภายใต้ความเครียดที่รุนแรงของร่างกาย ความสามารถในการทำงานของบุคคล
ซึ่งขึ้นอยู่กับระดับการฝึกอบรม ระดับการตรึงทักษะการทำงานและประสบการณ์ของผู้ปฏิบัติงาน สภาพร่างกาย สรีรวิทยาและจิตใจ สุขภาพและปัจจัยอื่นๆระหว่างทำงานเป็นกะ สัปดาห์ เดือน ประสิทธิภาพแตกต่างกันไปตามช่วงกว้าง ทั้งนี้เนื่องมาจากอิทธิพลของปัจจัยทั้งภายนอกและภายใน ท่ามกลางปัจจัยภายนอก สภาพแวดล้อม ความรุนแรงของปัจจัยกิจกรรมแรงงาน และระดับของการจัดองค์กรที่มีเหตุผล ของกระบวนการผลิตมีความสำคัญหลัก
ในบรรดาปัจจัยภายใน เช่น แรงจูงใจและอารมณ์ในการทำงาน ระดับของกิจกรรมการทำงานในขณะทำงาน ขนาดของสมรรถภาพทางกายของบุคคล และการปรับตัวทางจิตสรีรวิทยาในการทำงาน ลักษณะบุคลิกภาพ ประสิทธิภาพได้รับการประเมินโดยตัวชี้วัดต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผลลัพธ์ของแรงงานในแง่ของผลิตภาพ ประสิทธิภาพ ความเร็วในการทำงาน การประเมินผู้เชี่ยวชาญ ของกิจกรรมทางวิชาชีพ ตลอดจนตัวชี้วัดที่สะท้อนถึงสถานะ การทำงานของบุคคล
ประสิทธิภาพในกระบวนการของกิจกรรมแรงงาน มีหลายขั้นตอนหรือสถานะต่อเนื่องของบุคคล ระยะของความสามารถในการทำงาน หรือระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นของความสามารถในการทำงาน ระยะนี้สะท้อนให้เห็นถึงความสามารถ ของระบบการทำงานส่วนบุคคลและสิ่งมีชีวิตโดยรวม ในการเพิ่มระดับการทำงานในช่วงเริ่มต้นของการทำงาน ให้สอดคล้องกับธรรมชาติและความรุนแรงของมัน มันเป็นลักษณะการปรากฏตัวของช่วงเวลา ของการระดมของระบบการทำงาน
ซึ่งขึ้นอยู่กับกิจกรรมที่ความสำเร็จของงาน ขึ้นอยู่กับระดับของกระบวนการเผาผลาญเพิ่มขึ้น กล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น กิจกรรมของระบบหัวใจและหลอดเลือดเพิ่มขึ้น กิจกรรมของระบบประสาทส่วนกลางเพิ่มขึ้นมีการเพิ่มขึ้น ในความสนใจแรงจูงใจของกิจกรรมแรงงานเริ่มครอบงำ ในผู้ที่มีประสบการณ์และผ่านการฝึกอบรม ช่วงเวลานี้มักจะสั้นหรือขาดหายไป ดังนั้น ในระยะการพัฒนาระดับของความสามารถในการทำงานจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับระดับเริ่มต้นเมื่อเริ่มงาน
กระบวนการนี้มีลักษณะเฉพาะ โดยการเพิ่มขึ้นของตัวชี้วัดทางจิตสรีรวิทยา และผลลัพธ์ของแรงงานเอง ระยะเวลาของระยะนี้ขึ้นอยู่กับความรุนแรง ของปัจจัยของกระบวนการแรงงาน และลักษณะส่วนบุคคลของพนักงาน ใช้เวลาหลายนาทีถึง 1.0 ถึง 1.5 ชั่วโมง และทำงานด้วยจิตใจและสร้างสรรค์สูงสุด 2 ถึง 2.5 ชั่วโมง ระยะต่อไป ระยะของความสามารถในการทำงานที่มีความเสถียรสูง ถูกกำหนดโดยกิจกรรมที่ยั่งยืนที่มีเสถียรภาพ พร้อมการจ่ายพลังงานที่เหมาะสมอย่างเหมาะสม
ปฏิกิริยาการทำงานนั้นแม่นยำ และสอดคล้องกับจังหวะที่ต้องการ มีการระดมความสนใจ ความจำ และกระบวนการรับรู้และประมวลผลข้อมูลอย่างต่อเนื่อง ตามอัลกอริทึมของการกระทำที่กำหนดอย่างเคร่งครัด ผลิตภาพแรงงานและประสิทธิภาพสูงสุด ระยะเวลาของระยะนี้สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตั้งแต่ 2.0 ถึง 2.5 ชั่วโมงขึ้นไป ขึ้นอยู่กับสภาพการทำงาน ความรุนแรงและความเข้มข้นของงาน
บทความที่น่าสนใจ : สินเชื่อ อธิบายสินเชื่อส่วนบุคคลและการสมัครสินเชื่อส่วนบุคคล
